ANLAMSIZ SiiR

Sıkıldım sepetteki bomboş hayata anlamlar yüklemekten
Her duyduğumu küpe yapar oldum kulağıma dinlemeden
Umduklarım karıştı onların omzunda yatan geleceğime
İstemezdim böyle sorgusuz sualsiz gezinmeyi yasak bahçelerde
Yine de çekti beni içine düzen denilen şeytani düşünce


Yükselen dolunay gibiyim gece karanlığında bulutlar ardına saklanmış
Görünmüyor ne kadar uğraşsam da, etrafıma saçmaya çalıştığım ışıklarım
Belki de yüzümü açmanın zamanı gelmiştir odamda dimdik duran yabancıya
Hem kuş olup uçmak mıdır ki sadece özgürlük?
Üzerimi örtmeyi bekleyen yağmur bulutları altında uyuyakalmak...


Taş toprak her yanım kirli dünyanın beyaz tozları akarken başımdan
Görmedim hiç bir zaman orayı, gösterilen yere ellerimden tutulup götürülürken
Körü körüne bağlattılar beynimi bana elimdekinden fazlasına sahip olmayı dilediğimde
Olasılıklar, görünmez derimi acımasızca çekiştiriyor kırmızı gagalarıyla şimdi
Düşen her bir yaşlı yaprak ruhumu çürümeye bırakacak toprağın altında


Yoksullaştırdılar yaşadığım evin içinde tattığım güveni hissettirmeden
Nefes aldığım havayı satacaklardı,yapamadılar,kesemediler soluğumu
Bir tüy kadar hafiflemek için ne yapmalı üstüne yükledikleri sorumluluklarda?
Etten kemikten ibaret olan her şeyin duygularında barındırdılar yalanlarını
Artık ben de yetim kalmaktan korkuyorum kollarım sararken bedenimi 


Düşeceğimi bile bile aşıyorum yüksek kale duvarlarını kırılan parmaklarımla
Kelebeğin ölümü olurdu yaşanılanlara inat yürümek bu uğurda savaşmadan
Bildiklerini unutmanı isteyecekler senden kelimeleri beyninde sıraya dizerken
Üzüldüğüm anlarda buldum bir zamanlar saçları örgülü kızın masumiyet kırıntılarını
Ve ben çöldeki gül yapraklarını toplayacağım ardımda silinmez izler bırakarak...

                                                                                               Nilsu SERTOĞLU