Kız Bekliyordu

Kız bekliyordu.
Perdelenmiş havanın kanatları soğuk...
Yüzünde bir tutam ıhlamur mahmurluğu,
Toprak kokulu üç beş damla gözlerinde,
Çoğaldıkça çoğalıyordu.
Anlaşılan kız birini bekliyordu.
Kulağında örselenmiş hayalinin ezgisi,
Gelmeyecek,biliyor.
Kelimeler yürümekte öpüşken dudaklarında.
Umut, tek nefeslik yaşama kozasını ören bir ipek böceği.
Kim bilir kime yaslamıştı lavanta tohumları ektiği kalbini.
Biliyor, gelmeyecek.
Kekremsi bakışları zamanın şeffaflığında eriyordu.
Yalnızlık,sinsi bir gölge saklambaç oynayan,
Kız bulunmak istemiyor.
Hayır! Gelmeyecek, biliyor.
Kız yine de bekliyor...

                                                              Nilsu SERTOĞLU