Yaşamla Yürüyüş


Kapı aralığından izliyoruz dokunduğumuz hayatları
Resmediyoruz bir ressam edası takınıp minik fırça darbeleriyle
Ehlileştiriyoruz içimizde vahşice dolaşan yabani hayvanları
Demleniyoruz kendini yavaş yavaş gösteren sabah güneşiyle

Yutuluyor kocaman toplar halinde derdin,kederin lokmaları
Gelişi güzel çiziyoruz karelerimizi iç gıcıklayıcı ezgilerin kalemiyle
Posta kutularında birikiyor geçmişin geleceğe yansımaları
Yaptıklarımız büyülüyor bizi kulağımıza süzülüp gelen sesleriyle

Fokurduyor kaynayan yaraların göçebe susuzlukları
Ayçiçekleri döndürüyor sarı yüzlerini aydınlığa hiç atmayan kalpleriyle
Gözü pek halsizliğimiz başımıza vurduruyor dev dalgaları
Serde onca şey varken uyukluyoruz mutluluğun serçeleriyle

Yapışıyor üzerimize düşen kum taneciklerinin hoyratlıkları
Bağrına basıyor her yeni gelen gün insanları siyah peleriniyle
Derme çatma evlere sığdırıyoruz uçkuru düşük hataları
Ulu çınar ağaçları sağlamlaştırıyor temeli kökleriyle

Ufalıyor dökülen yapraklar gibi gördüklerimizin sonsuz sınırları
Terk ediyor zaman dünyayı, varoluşumuzun ciddiyetsizliğiyle
Alev alıyor yarınlarımla parçalanan ruhumun kırıklıkları
Önlenemez cesaretim oluveriyor utancım tüm gerçekliğiyle

Lütfediyor sessiz kelimelerin dansı eşliğinde gece yarıları
Yürüyorlar sağda solda hapsoldukları yapmacık tenleriyle
Yumuşakça tıslıyor incecik boynuna bağladığı zehirli yılanları
Bulanıklaşıyor görüntü kör eden tırnakların çizikleriyle

Azat ediyoruz parmaklıklar ardında kalmış çelimsiz anıları
Üleşiyoruz elimizdekileri bambaşka çoğunlukların serzenişleriyle
Vicdanımız çıkarıyor önümüze ucu yırtık kayıp rotaları
Mesken tutuyor tanıdık bir yabancı kapımı fütursuz gamzeleriyle

Üç güne sığıyor boylu boyunca uzanan yaşamın yorgun kıyıları
Bahşediyor ahenkli güzellikleri ayakları nasır tutmuş elçileriyle
Engin ufuklarda beliriyor hırçın atın törpülenmemiş toynakları

Ve farklılaşıyor içindeki çocuk yeniden açılan anlamlı gözleriyle

      
                                                                                               Nilsu SERTOĞLU

Yorumlar

  1. ozan,
    hatırladıkça,
    kendinden bir parça,
    arıyor,umarsızca.

    umut var,hatta son karesi,
    anımsatır ferah bir nefesi,
    dönüp kendine, unutmamış demesi,
    uçuuup gider dertlerin hepsi

    ve hatırlar,
    kurduğu hayalleri,
    bilemedi nasıl taşırdı ileri,
    attığında güven adımını geri,
    unutuldu dökülen gözyaşı,alın teri

    gecesi kötüdür nisanın,
    şüphesi çürütür insanın,
    belki güzel günler yakın,
    ya da geçtiler, sen sadece yakın

    zaten başka ne gelir ki elinden
    sigaran ağzında ne görürsün dumandan?
    hem sen güneşi göremeden uyan
    sonra da de ki kendine, ne kötü günlerdeyim, bu ne hal ozan?

    ozan yazmış bir şiir,
    niyesi kimine anlamsız gelir,
    yalnız, iki kişi iyi bilir,
    iyesiyle bu saf şair

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Popüler Yayınlar