SABAH PORTRESİ

Açmış saçlarını yine ayaz bir sabahın üzerine güneş dalga dalga

Yarenine hasret sessizlik sallanıyor salıncaklarda

Ağaçlar kendi gölgelerinde uyuya kalmış

Ve gökyüzü…

Maisi kadar derin gözlerine hoş geldin dedirtiyor.

Alacalı çiçeklerin içinde serpilmiş sarmaşıklar,

Bir de gözüme kaçan tozlu bir sensizlik.

Ay gitmek istedikçe yanına güneşin daha da kayboluyor.

Dün unutulmuş, bugün sağa sola bakınıp adımlarını hızlandırırken

Kestane yaprakları altında tatlı bir esintiye karşı uzanıyor insanlar.

Ve kaldırımlar…

Her daim geceyi yaşayan.

Evler tiyatro sahnesine çıkıyor ışıntı lambaları altında.

Ha bir de omzuma yayılan ağrılı bir sensizlik.

Kuşların senfonisi yankılanıyor her köşebaşında.

Yanaklarımda titrekçe duran elime vuruyor rüzgâr.

Unutulmuş kahvenin kokusu oturmuş balkon demirliklerine.

Ve bahçeler…

Kaymak tutmuş duyguların denizi gibi.

Fokurdamaya başlayan sokaklar,

Sensizliğe alışmış garip bir ben,karşıma oturmuş boş bir sen.

                                                                    Nilsu SERTOĞLU